بُن‌سای، دارْسان یا درخت‌ریزه‌های ژاپنی (به ژاپنی: 盆栽) هنرِ پرورشِ درختان و گیاهانی است که در اندازهٔ کوچک ایجاد می‌شوند.

 

 

بن‌سای، درخت یا گیاهی است در گلدان و به‌صورتی پیرایش می‌شود که پاکوتاه شده و در سنینِ ۱۰۰ تا ۲۰۰ سالگی در حدود ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر بلندی داشته باشد.در ژاپنی بن به معنیِ بشقاب، سینی یا گُلدان و سای به معنیِ کشت و کار است و ترکیبِ بن‌سای را می‌توان، کاشته شده در سینی معنا کرد؛ اما هر گیاهی که در گلدان یا سینی کاشته شده باشد را نیز نمی‌توان بن‌سای نامید.

دارسان

 

 

از آنجا که پیراستنِ گیاه به صورتِ بن‌سای، شبیه سازیِ شکلِ درخت در اندازه کوچک‌تر است، فرهنگستان زبان فارسی برای واژهٔ بن‌سای برابرِ فارسیِ دارسان (همانندِ دار و درخت) را برگزیده است فرهنگِ چین و به ویژه ژاپن در آفرینشِ چشم‌اندازِ فضای سبز بر این است که کلِ طبیعت را یکجا به باغ منتقل کنند. نه مانندِ غربیها که بخشی از طبیعت را به عنوانِ باغ تلقی می‌کنند. ژاپنی‌ها طبیعت را دوست دارند، نه رونوشتی از آن را؛ و باغ‌سازیِ غربی را رونوشتی از طبیعت می‌دانند.بن‌سای نوعی از باغبانیِ هنری است که از قدیم در چین و ژاپن به روش‌های مختلف متداول بوده و هم اکنون کل جهان از این هنر با اطلاع هستند و کم و بیش آن را به‌طور نسبی به اجرا درمی‌آورند.